Cytaty- Mariola Szyszkiewicz

Księga Daniela

Daniel pomiędzy lwami 6,17-29

Kazał tedy król sprowadzić Daniela i wrzucić go do jaskini lwów. I powiedział król do Daniela: "Bóg, któremu służyłeś z taką wytrwałością, niech cię teraz wybawi. Potem wielkim kamieniem zastawiono wejście do Jamy. Król opieczętował kamień swoją pieczęcią, to samo u czynili jego możnowładcy, tak że już nikt nie mógł nic zrobić w sprawie Daniela. Potem wrócił król do swojego pałacu, przez całą noc nie jadł i nie pił, i nie pozwalał wprowadzić żadnej konkubiny. Nie mógł też spać, a o świtaniu dnia nastę pnego wstał i udał się z pośpiechem do jaskini lwów. Przybywszy do samej jamy, głosem pełnym niepokoju, zawołał do Daniela : " Danielu, sługo Boga żywego , czy ten Bóg, któremu tak wytrwale służysz, zdołał cię uratować przed lwami?
A Daniel odpowiedział królowi :"Królu, obyś żył wiecznie! Mój Bóg przysłał do mnie swojego Anioła, który zamknął paszczę lwom, tak, że nie mogły mi uczynić nic złego, bo okazałem się niewinny w Jego oczach. I wobec Ciebie, Królu też jestem niewinny.
Uradował się tym król bardzo i kazał wyprowadzić Daniela ze swej jamy, w której nie stało mu się nic złego, ponieważ zaufał swojemu Bogu. Potem kazał król sprowadzić ludzi, którzy oczernili Daniela, i wtrącił do lwiej jaskini ich samych, ich żony i ich dzieci. I nim jeszcze wpadli d jaskini , lwy rzuciły się na nich i zmiażdżył im kości.
I napisał im król Dariusz do wszystkich ludów narodów i języków na całej ziemi :" Pokój Wam w obfitości! Oto rozkaz: który Wam wydaję: W całym królestwie, które pozostaje pod moim panowaniem, niech wszyscy odczuwają lęk i drżenie przed Bogiem Daniela.
Jest to bowiem Bóg, który żyje i trwa na wieki. Jego królestwa nikt nigdy nie pomniejszy, a Jego panowanie nie będzie mieć końca.
On ocala i uwalnia, czyni znaki i cuda tak w niebie jak i na ziemi. To On ocalił Daniela, który był pomiędzy lwami.
Od tego czasu wiodło mu się dobrze pod rządami zarówno Dariusza, jak i Cyrusa Persa.

 
Kościół Farny pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia w Żyrardowie.

Dziękczynienie za urodzaje
Kierownikowi chóru . Psalm. Dawidowy. Pieśń.

Ciebie należy wielbić
Boże, na Syjonie.
Tobie śluby dopełnić
co próśb wysłuchujesz
Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik
wyznając nieprawości
Przygniatają nas nasze przewiny
Ty je odpuszczasz
Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz :
Mieszka on w Twoich pałacach
Niech nasz zachwycą dobra Twego domu
Świętość Twojego Przybytku.

Twoja sprawiedliwość odpowiada nam cudami,
Boże nasz i zbawco
Nadziejo wszystkich krańców ziemi
i mórz dalekich
który swą mocą utwierdzasz góry
Jesteś opasany potęgą ,
który uśmierzasz burzliwy szum morza
huk jego fal, zgiełk narodów,
lękają się mieszkańcy krańców ziemi
Z powodu Twoich cudów
podwoje Zachodu i Wschodu są pełne radości

Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś
ubogaciłeś ją obficie
Strumień Boży wodą jest wezbrany
zboże im przygotowałeś
Bo tak przygotowałeś ziemię
bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby
deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom
Rok uwieńczyłeś swymi dobrami
I Twoje ślady opływają tłustością
stepowe pastwiska są pełne rosy 
a wzgórza przepasują się weselem
Łąki się stroją trzodami
doliny okrywają się zbożem
wznoszą okrzyki radości, a nawet śpiewają

Fragment, o którym mówisz, znajduje się w Ewangelii według Marka 7:24-30. Oto kilka zdań z tego fragmentu:

> "I wyruszył stamtąd i udał się w okolice Tyru. Wszedł do pewnego domu i chciał, aby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł się ukryć. Zaraz bowiem usłyszała o Nim pewna kobieta, której córeczka miała ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka z pochodzenia. I prosiła Go, aby wyrzucił złego ducha z jej córki. A On jej odpowiedział: «Pozwól najpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić szczeniętom». Ona Mu odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci». I rzekł do niej: «Ze względu na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę». Gdy wróciła do domu, znalazła dziecko leżące na łóżku, a demon odszedł."

ragment z Księgi Ezechiela 3:1-3:

> "I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, zjedz, co masz przed sobą; zjedz ten zwój, a potem idź i mów do domu Izraela». Otworzyłem więc usta, a On dał mi zjeść ten zwój i rzekł do mnie: «Synu człowieczy, nasyć swoje wnętrze i napełnij swoje wnętrzności tym zwojem, który ci daję». Zjadłem go, a w ustach moich był słodki jak miód."                                               

Fragment o zwoju, który stał się gorzki, pochodzi z Księgi Objawienia 10:9-10:

> "I poszedłem do anioła, mówiąc mu, aby mi dał małą książeczkę. I rzekł mi: «Weź i zjedz ją! A gorzka będzie w twoim żołądku, lecz w ustach twoich będzie słodka jak miód». I wziąłem książeczkę z ręki anioła i zjadłem ją, a w ustach moich była słodka jak miód; a gdy ją zjadłem, gorzko mi się zrobiło w żołądku."

ragment z Księgi Ezechiela 3:1-3:

> "I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, zjedz, co masz przed sobą; zjedz ten zwój, a potem idź i mów do domu Izraela». Otworzyłem więc usta, a On dał mi zjeść ten zwój i rzekł do mnie: «Synu człowieczy, nasyć swoje wnętrze i napełnij swoje wnętrzności tym zwojem, który ci daję». Zjadłem go, a w ustach moich był słodki jak miód."                                               

Fragment o zwoju, który stał się gorzki, pochodzi z Księgi Objawienia 10:9-10:

> "I poszedłem do anioła, mówiąc mu, aby mi dał małą książeczkę. I rzekł mi: «Weź i zjedz ją! A gorzka będzie w twoim żołądku, lecz w ustach twoich będzie słodka jak miód». I wziąłem książeczkę z ręki anioła i zjadłem ją, a w ustach moich była słodka jak miód; a gdy ją zjadłem, gorzko mi się zrobiło w żołądku."