Maryja- moja matka

Księga Daniela

Daniel pomiędzy lwami 6,17-29

Kazał tedy król sprowadzić Daniela i wrzucić go do jaskini lwów. I powiedział król do Daniela: "Bóg, któremu służyłeś z taką wytrwałością, niech cię teraz wybawi. Potem wielkim kamieniem zastawiono wejście do Jamy. Król opieczętował kamień swoją pieczęcią, to samo u czynili jego możnowładcy, tak że już nikt nie mógł nic zrobić w sprawie Daniela. Potem wrócił król do swojego pałacu, przez całą noc nie jadł i nie pił, i nie pozwalał wprowadzić żadnej konkubiny. Nie mógł też spać, a o świtaniu dnia nastę pnego wstał i udał się z pośpiechem do jaskini lwów. Przybywszy do samej jamy, głosem pełnym niepokoju, zawołał do Daniela : " Danielu, sługo Boga żywego , czy ten Bóg, któremu tak wytrwale służysz, zdołał cię uratować przed lwami?
A Daniel odpowiedział królowi :"Królu, obyś żył wiecznie! Mój Bóg przysłał do mnie swojego Anioła, który zamknął paszczę lwom, tak, że nie mogły mi uczynić nic złego, bo okazałem się niewinny w Jego oczach. I wobec Ciebie, Królu też jestem niewinny.
Uradował się tym król bardzo i kazał wyprowadzić Daniela ze swej jamy, w której nie stało mu się nic złego, ponieważ zaufał swojemu Bogu. Potem kazał król sprowadzić ludzi, którzy oczernili Daniela, i wtrącił do lwiej jaskini ich samych, ich żony i ich dzieci. I nim jeszcze wpadli d jaskini , lwy rzuciły się na nich i zmiażdżył im kości.
I napisał im król Dariusz do wszystkich ludów narodów i języków na całej ziemi :" Pokój Wam w obfitości! Oto rozkaz: który Wam wydaję: W całym królestwie, które pozostaje pod moim panowaniem, niech wszyscy odczuwają lęk i drżenie przed Bogiem Daniela.
Jest to bowiem Bóg, który żyje i trwa na wieki. Jego królestwa nikt nigdy nie pomniejszy, a Jego panowanie nie będzie mieć końca.
On ocala i uwalnia, czyni znaki i cuda tak w niebie jak i na ziemi. To On ocalił Daniela, który był pomiędzy lwami.
Od tego czasu wiodło mu się dobrze pod rządami zarówno Dariusza, jak i Cyrusa Persa.

Kościół Farny pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia w Żyrardowie.

Licheń znajduje się 10 km na północ od granic Konina.
Historia tej miejscowości sięga daleko w przeszłość. SIęga aż epoki kamienia- tu na tym terenie mieszkali ludzie. Dowodem są archeologiczne wykopaliska czyli przedmioty z kamienia, które pochodzą właśnie z tamtego okresu.
W czasach późniejszych , w czasach rzymskiej ekspansji , wiódł tędy bursztynowy szlak handlowy.
Z tamtych czasów pochodzi legenda, jakoby nazwa miejscowości : Licheń, pochodziła od słowa "licho", oznaczającego złęgo ducha, którego czczono w czasach pogańskich, w czasach starożytnych Słowian, którzy na rzecz kultu , wyciosali z granitu bałwana, którego później czcili.
W 1969r na wzgórzu Licheńskim wykopano starożytne kamienie i głazy pochodzące prawdopodobnie z kamiennego "ołtarza" służącego do pogańśkich rytualnych obrządków.
Kiedy Polanie przyjęli Wiarę Ewangelii, owego bałwana zdjęto, świątynię rozebrano, a z owego kamienia utoczono kamienny krzyż , który od 1151roku stał na ryneeczku wioski.
Od XII wieku , za sprawą słąwnego rodu Licheńskich , Licheń stał się ludnym i bogatym miasteczkiem. W zamku w Licheniu miało miejsce przyjście na świat kilku wojewodów , biskupów, wielu sławnych rycerzy, a nawet przyszłęgo kanclerza państwa za czasów Włądysłąwa Jagiełły i królowej Jadwigi.
Andrzej Licheński - biskup poznański, był jednym z twórców m.in. Unii Polsko- Litewskiej.
Czarne chwile przyszły w 1655 roku, kiedy to po krótkim oblężeniu Lichenia, Szwedzi zajęli miasto, i barbarzyńsko "rozprawili się " z miejscową ludnością. Zgromadzili wszystkich mieszkańców , starców, mężczyzn, kobiety, dzieci, a nawet niemowlęta i wymordowali wszystkich. Woda w jeziorze byłą cała we krwi pomordowanych.
Nastąpiła zagłada miasta.
Z potopu szwedzkiego ocalenie znaleźli jedynie żołnierze , którzy byli akurat na wojnie, oraz garstka mieszkańców, która ukryłą się w pobliskim lesie.
Garstka.
Od tamtych czasów Licheń nie wrócił do swojej świetności, nawet nei uzyskał praw miejskich.
I ten właśnie zakątek, obrała sobie Matka Boża za miejsce swoich objawień.